Totdat ze door had dat je in zo'n boom ook kunt klimmen. Het levert geweldige taferelen op. Tot nu toe drie kapotte ballen. Valt mee dus.
Het verschil zit hem in de afstand tussen de anaalopening en de geslachts-/plasopening. Bij een poes zitten die tegen elkaar aan; bij een kater zit daat enige ruimte tussen. Je snapt het al voor het zakje.
Voor jullie oriëntatie: De katjes liggen op hun rug en zijn 6 weken oud. Zo nu zijn jullie experts in het bepalen van het geslacht van een kat.
Onze Roos in de doos is een echte poes.
.jpg)
Het is wel even wennen aan zoveel ruimte. Ik heb mijn hele leven (8 weken) in een bijkeuken gewoond..jpg)
Sandra en Joep zitten me de hele dag met het fototoestel achterna. Af en toe even poseren dus..jpg)
Dit is mijn favoriete roze muis. Als ik hem onder de bank of de kast mep gaan mijn twee huisgenoten hem braaf halen. Ze leren het al aardig.
Hier de templo de Debod. Een tempel uit de 3e eeuw voor Christus. Geschonken door Egypte om Spanje te bedanken bij het helpen redden van alle heiligdommen toen de vallei der koningen onder water werd gezet bij het sluiten van de Asuandam.
In de Spaanse katholieke kerken heeft de automatisering toegeslagen. Geen devotiekaarsjes meer, maar devotielampjes. Als je er 20 eurocent ingooit gaat het lampje een stief kwartiertje branden. Veel gekker moet het niet worden. Misschien kunnen ze nog wat ideeën opdoen in de Efteling. Wat dacht je van een biechtstoel met de Trollenkoning als pastoor.
Hier het altaarstuk in de catedral de nuesta señora (ik weet nu hoe het golfje moet) de la Almudena. Weer zo'n mondvol. Je ziet dit veel. Een altaarstuk dat bestaat uit meerdere schilderijen of voorstellingen met beelden. Onder het altaarstuk staat dan meneer pastoor het volk toe te spreken. Vannacht om half vijf de taxi naar het vliegveld. Dus voor nu. Snaveltjes dicht en oogjes toe. Slaap lekker lieve leesblogmensen.
Hier voor een kunstwerk bij de ingang van het museum. Je voelt je aardig klein bij zo'n enorm stuk.
Ten westen van Madrid heb je een enorm park. "Parque del Buen Retiro" is de plaats waar de Madrilenen naar toe gaan om de rust te zoeken of te joggen. Onvoorstelbaar dat je strak naast de hectische stad een oase van rust hebt. Beetje slenteren, drankje, hapje, gewoon lekker chillen.
Natuurlijk hebben we snel even een Japanner opgeduikeld die een foto van ons moest maken. 's Avond Tapas gegeten met de consul en de militaire atachee van de Dominicaanse Republiek. Dus als je daar nog op vakantie wil? We hebben een adresje voor je.
In de buurt van Sol, het centrum van Madrid en volgens de Madrilenen het centrum van Spanje is een overvloed aan restaurantjes te vinden. Jammer dat de meeste voor de snelle hap gaan. Het is toch even zoeken als je voor de orginele Spaanse keueken wilt gaan.
Natuurlijk moest er ook gegeten worden. Op maandagavond hadden we een Tapasrestaurant ontdekt waar we op dinsdag wilden gaan eten. Never meer teruggevonden natuurlijk. Geen nood er is genoeg.
Vandaag Tapas met grote porties, Morgen gaan we voor de kleintjes.
Vanmorgen moesten we nog krabben voordat we naar Eindhoven airport konden vertrekken. Vanmiddag op een zonovergoten plaza de Mayor aan een Capucino en een cana de cerveza.
Een Spaanse krant lezen valt niet mee. Vooral als je hoofd ontbreekt.
Bij Plaza de Espana kwamen we onze vriend:"de man van la Mancha tegen. Joep beklimt hier met een stel Japanners het beeld. Staat die man straks in Japan op de film. Zeer galant hielp hij een Japanse oma op de sokkel..jpg)
Ik dacht laat ik meteen een pootje geven. Een beetje beleefd tegen mijn eventuele nieuwe baasjes kan nooit kwaad. Meteen dat stel gegoogled. Nou, nou wat je dan tegenkomt. Wat dat allemaal met die bende is snap ik nog niet helemaal..jpg)
Vrouwtje moest me natuurlijk meteen op de arm nemen. Het was niet moeilijk om die om de vinger te winden. Ze hebben me een vijver vol vis beloofd. Tsja, tsja, ik zal er eens over nadenken..jpg)
Plotseling ging het mis. Vorige week een verlamming aan haar voorpoot. We dachten dat ze van de trap gevallen was en een spiertje in haar schouder beschadigd had. Na een consult bij de dierenarts, wat pijnstillers krabbelde ze weer op. Vanmiddag vond Sandra ze in de schuur. Haar hele achterkant verlamd en veel pijn. Volgens de dierenarts een bloedstolsel in één van de grote vaten naar de achterkant. Geen doorbloeding, koude achterkant en veel pijn omdat de zenuwen nog wel signalen doorgeven. Geen redding mogelijk en geen keuze. Heel, heel verdrietig allemaal.
