Hier hebben we geen Freud bij nodig.
Zit nog een beetje te stoeien met de naam. Vanuit mijn baan denk ik aan "backup". Vanuit mij hobby is de naam iets ondeugender.
.JPG)
Er is iets figuratiefs ingeslopen. Uitkijken dat we dit niet te vaak doen. Het voorstellingsvermogen wordt op deze manier niet genoeg geprikkeld.
4 opmerkingen:
Eventueel Turks Freud?
Wat dacht je van: "het is groen en het".
Misschien kun je je vanuit een toch al weer jarenlang verleden de reeks korte dagstrips herinneren, waarin een buitenaards ogend groen mannetje de hoofdrol speelde.
Stond het in de nieuwe revu? Maakt niet uit.
Gezien de paarden!staart wordt de suggestie gewekt, dat het hier een vrouwtje betreft, maar je weet het tegenwoordig niet meer.
Maakt ook niet uit. De titel het is groen en het.... is universeel.
Nu over het werk zelf: krachtige uitstraling met een mooie vlakverdeling, waarin dus ook hier weer heel beslist het wit en zwart
een belangrijke rol spelen om het groen goed uit te laten komen.
Ik vind het een mooi werk.
Met zo'n titel wordt de kijker weer aan 't denken gezet. Niet over de invulling maar over de handeling wordt nagedacht.
Citaat: Kunst geeft de werkelijkheid niet weer maar maakt deze zichtbaar. (Paul Klee)
Ik vind het niet erg als er iets figuratiefs in een schilderij zit.
Het heeft er niks mee te maken dat de kijker er geen fantasie meer bij kan hebben.
Ik vind persoonlijk dat er bij dit schilderwerk veel fantasie komt kijken!
Elke man ziet er iets anders in!
De één ziet een mooie vrouw, de ander ziet misschien z'n dochter.
Er kan zelfs sexuele fantasie aan te pas komen...
En de vrouwen onder ons; vinden het waarschijnlijk net als ik, een heel mooi schilderij!!!
Goed gedaan Joepie!
xxx
OK OK ik moet even, ik kan het niet laten. Fantasieën zijn leuk. Of het nu een man of een vrouw is het maakt bij ons de nodige gevoelens los. Zelfs het vrouwvolk kan het reageren niet bedwingen. Ergens ontstaat bij mij toch het gevoel van een eindeloos lange tocht door een steeds vermoeiender museum met prachtige stukken maar op den duur wel saai. Noem mij een cultuurbarbaar of weet ik veel wat maar dat interesseert mij nix. Overigens moet je dat niet te veel herhalen hoor daar ben ik dan wel gevoelig voor hihihi. Wat hebben jullie allemaal zoal beleef? Niet iedereen heeft zijn penseeltje in de hand gehad zeker. Er moet iets gebeurd zijn onder de Bendeleden of niet soms. Ikzelf ben gestopt met mijn nieuwe baan. Te veel stress en ge-peoplemanagement. Nix voor mij. Liever "niet lullen maar poetsen". En dat laatste vond ik te weinig in deze job. Inmiddels in onderhandeling over iets anders. Wordt vervolgd...
Eer
Een reactie posten