Overdag 26 graden, 's avonds nog steeds 22.

Waar we eerst nog wat twijfels hadden over het te verwachten weer in Rome. Meteen uit het vliegtuig was het wel duidelijk. Sandra had meteen een T-shirt aan. Ik heb eerst nog een half dagje lopen zweten voordat ik blouse (met lange mouwen) en T-shirt onder in de koffer heb gestopt.

Met de Roma-pas drie dagen lang gratis openbaar vervoer, twee keer gratis entree en voor de rest een hoop korting. Als rechtgeaarde Hollander is er dus geen keus. Kopen dat ding.

Het colosseum was natuurlijk zoals veel dingen in Rome een verplicht nummer. Verschrikkelijk indrukwekkend. Met een gids naar binnen zodat we de rij konden vermijden en lekker konden luisteren naar de opgesmukte spannende verhalen.

Niet te geloven dat ze het hele ding in 8 jaar gebouwd hebben. Wel met zo'n 30.000 joodse slaven, maar toch. Toch zijn tijdens de Spelen geen Joden vermoord. Dat gebeurde op een ander plekje.

Dat gebeurde hier. Circus Maximus. Hier legden ze bij honderden het loodje. Van kruisigingen tot verscheurd worden door alles wat tot de katachtigen behoorde. Ingraven en dan met een paardenspan over de hoofdjes crossen. Obelix zei het al: "rare jongens die Romeinen."

Het oude Fora Romanum. Het centrum van de westerse beschaving. Totaal gesloopt en leeggeplunderd om de 36 kerken in Rome te bouwen en met marmer te bekleden.

Voor het Pantheon. Natuurlijk weer zo'n slordige 2000 jaar oud. De grootste uit de oudheid stammende koepel van heel Europa. Een vrije overspanning van 40 meter. Die rare Romeinen hebben toch maar mooi het cement uitgevonden.

Sandra boven en ik beneden. Nee, niet wat jullie denken. Het gaat hier om de Spaanse Trappen. Een ontmoetingsplaats voor veel mensen. De trappen zijn net met een hogedrukspuit schoongemaakt. Dus even niet zitten.

Samen voor de Trevi fontein. Geen badende Anita Ekberg en ook geen kwijlende Marcello Mastroianni gezien. Maar wel het "dolce vita" gevoel gehad. Een muntje over je schouder en je weet zeker dat je er nog een keer terugkomt. Er was wel een handige zwerver die met een uitschuif aanwijsstok met aan het einde een magneet zijn kostje bij elkaar scharrelde. We hebben dus maar niet te ver gegooid.

De Sixtijnse kapel was overweldigend. Hier een van de beroemde fresco's van Michelangelo. Het Laatste Oordeel. De frisse kleuren en de miljoenen details, enorm.

In de Sint Pieter hebben we ons eerst vergaapt aan al het marmer en de zuilen die uit de oude Romeinse gebouwen gesloopt zijn en hier gerecyled een tweede leven begonnen. Tsja en wat moet je hier nou van denken. Heb je een paus die over de hele wereld heel geliefd is. Wat doe je dan als die man dood gaat? Precies, je zet hem op. Legt hem in een glazen kistje. Zet er Joannes de 23e op, zodat mensen weten wie het is. Tot in de lengte van dagen kunnen zich dan miljoenen mensen aan het lijk vergapen. Tenminste als die taxidermisten hun werk goed gedaan hebben. Rare jongens die Katholieken.

Duizenden en duizenden mensen op het Sint-Pietersplein. Wat bleek, elke woensdag geeft de Paus een audiëntie. We vielen dus met ons neus in de boter. We hebben meteen de hele bende maar laten zegenen. Hij wilde nog lid worden. Maar toen ik hem vertelde dat het eerste wijntje 's morgens pas 11 over 11 genuttigd mocht worden, haakte hij af. Voor zijn werk moest hij al eerder aan de drank zei hij.